Bëri gati 5 mijë kilometra vetëm për të kërkuar fatin e mirë në Shqipëri. Por, në vend të tij pa vdekjen me sy. Joy erdhi nga Kenia e largët për të bërë një punë të ligjshme në Shqipëri, por në datë 12 gusht poshtë pallatit u gjet e përgjakur në grahmat e fundit. Mjekët prisnin çdo moment lajmin e keq, por fati jo, ai ishte me Joy. Ajo është kthyer disesi prapë mes të gjallëve, por truri i saj është dëmtuar shumë dhe për tu rikuperuar ka nevojë për trajtim të specializuar në Itali.

“Unë jam nëna e Xhoit. U informova se ajo kishte humbur nga kompania e burimeve njerëzore ku ajo ishte e punësuar. Xhoi u nis për në Shqipëri më 14 shkurt, pra, ajo mbërriti këtu më 15 shkurt. Ajo ishte e punësuar. I pëlqente puna e saj dhe gjithçka deri në çastin e aksidentit. Çfarëdolloj gjëje që të ketë ndodhur në rezidencën e saj pas punës është ende e panjohur. Ajo ishte duke punuar në turnin e natës më datë 12 gusht.

Të shtunën në 3 të mëngjesit u kthye nga turni i natës. Isha duke folur me të me anë të Whatsappit. Ishte në gjendje të mirë. Dukej në rregull. Nga ora 3 deri në orën 3 e 25. Atëherë mora mesazhin e fundit nga ajo. Ajo ishte hera e fundit që folëm deri më tani. Që atëherë ajo nuk ka folur më. Më 13 nuk më foli. As më 14 nuk më foli. Kur erdha këtu gjeta Xhoin te shërbimi intensiv. Nuk merrte frymë. Nuk mund të hapte as sytë, nuk mund të bënte asgjë.

Kur e takova doktorin te shërbimi intensiv më tha se gjendja e saj nuk është e mirë dhe se nuk kanë shpresa se ajo do të arrij të marr frymë e vetme. Ka nevojë për ndërhyrjen time. Ndoshta, nëse ndodh ndonjë mrekulli, Xhoi do arrijë të marrë frymë vetë. Vazhdova së vizituari Xhoin dy herë në ditë, një herë në mëngjes, në orën 11 dhe një herë pasdite derisa një ditë hapi sytë. Atëherë doktori më tha se duan të përpiqen ta heqin nga aspiratori që të marrë frymë vetë.

U deshën dy javë që të dali nga aspiratori. Ia doli. Më 11 tetor lëvizi nga shërbimi intensiv dhe shkuam te pavijoni. Ka pasur një rast kur më ka thënë se nuk ndihet e sigurt. Ka qenë 1 gusht. Ka pasur një debat me shoqen e dhomës dhe pas asaj date, pas 1 gushtit, e çuan në një rezidencë tjetër. E kaluan nga rezidenca ku jetonte, në rezidencën tjetër ku u lëndua. Ajo nuk kishte të dashur në Shqipëri por në të kaluarën ka pasur. Është një vajzë e bukur dhe ka admirues.

Më tha dikur që një kalimtar por e ndiqte nga pas, se nuk donte të kishte marrëdhënie me të por ai vazhdonte ta ndiqte. Këtë gjë e di që ka ndodhur por kjo nuk do të thotë marrëdhënie. Me sinqeritet, ky është komunikimi që kam pasur me vajzën time. Në këtë çast nuk dyshoj askënd. Ajo që unë di është se ajo që unë di është që shkaktari e njihte mirë atë pasi ajo ishte e sigurt në shtëpi kur unë fola me të.

Fakti që ajo është hedhur në anën tjetër të dritares, në anën tjetër të ndërtesës…Nuk e di çfarë ka ndodhur. Doktorët më thanë që ajo ka pasur mungesë oksigjeni për një kohë të konsiderueshme, çka do të thotë se ajo nuk ra nga kati i dytë. Ajo nuk ra nga kati i dytë. Hetimet janë duke vijuar që kur kontaktova policinë. Ato më thanë se prokurori po merret me çështjen. Në fund gjeta një OJQ e cila më gjeti një avokat i cili pranoi çështjen time dhe tani ai po merret me çështjen.”

Mbi kokën e kenianes, e cila ka dy muaj që dergjet në spitalin e Traumës rrinë me rradhë Ruthi, nëna e 22 vjeçares që festoi ditëlindjen e intubuar dhe një bashkëkombase e saj, Suzi.

“Quhem Linda Suzi Lavi. Në fillim e takova Xhoin këtu në spital, the Spitali Universitar i Traumas. Dikush më tha që këto ndodhet një vajzë shumë e sëmurë që ka nevojë për gjak dhe është nga Gana. Kur erdha këtu zbulova që vajza është Xhoi e cila vjen nga Kenia, nga vendlindja ime. Nuk e njihja Xhoi por u përkujdesa për të. Vija në spital çdo ditë. Dikush hapi një grup Ëhatsapp-i ku ishte dhe nëna e saj dhe aty erdha në kontakt me nënën e saj të cilën e përditësoja.

Do të vija, do të vizitoja Xhoin, do të flisja me doktorët dhe do të përditësoja nënën e saj për çdo zhvillim. Herën e parë që edha në spital doktorët më thanë se Xhoi do të vdiste. Më thanë që me shumë gjasa do të vdiste dhe e vetmja gjë në favor të saj ishte mosha e saj, pasi ishte një vajzë e re, ishte 21 vjeçe në atë kohë dhe mbushi 22 te shërbimi intensiv.

Kështu që u ktheva në shtëpi me shpresën që nuk do më telefononin ngaqë më thanë se do më telefonin nëse do të ndërronte jetë, nëse do të ishte gjallë do ta gjeja aty mëngjesin tjetër. U ktheva në mëngjes, ajo ishte ende e gjallë dhe vazhdova së shkuari derisa mbërriti nëna e Xhoit.”

Nevoja i ka shtyrë të hapin një llogari për të ndihmuar Joyn.

‘Isha unë që organizova mbledhjen e fondeve. Telefonova disa njerëz të INFIT (International Friends of Tirana – miq ndërkombëtarë të Tiranës) të cilët organizuan mbledhjen e fondeve në prani të ambasadorit gjerman, të ambasadorit britanik, ambasadoren franceze, ndërkohë që kishte edhe përfaqësues Slloven dhe Austriak. Shifra që na është thënë, dhe nuk është fikse por besojmë se aq duhen pak a shumë, është 500,000 euro. Kjo nuk është shifra fikse.

Nga fundi i javës do të kemi më shumë informacion pasi spitali është kontaktuar nga një prift që ne njohim. Por kjo është shifra e rrumbullakosur. Si fillim ne mblidhnim para që Xhoi të merrte shërbime fizioterapie dhe pas terapie se mendonim që mund të trajtohej këtu por më pas zbuluan që nuk mund të trajtohet këtu. Shifra jonë fillestare ishte 25,000 euro nëse do të trajtohej këtu dhe shërbimi post-spitalor në Kenia.

Por zbuluam se Xhoi duhet të shkojë në Itali pasi ka nevojë për shumë shërbime nga se mund ofrohet këtu në Shqipëri.”, shprehet bashkëkombësja e Joyt. Ngjarja mbetet ende e pazbardhur nga organet përkatëse, ku hetimi është fokusuar në disa pista, ku ajo e vetvrasjes është më pak favorite të jetë e vërtëtë.